Hoe staat het er eigenlijk voor met de Nederlandse game-industrie? | 25-06

Hoe gaat het met de Nederlandse game-industrie? Met die vraag trok ik dit jaar naar Indigo, het jaarlijkse gamecongres dat in Utrecht wordt gehouden door startup-incubator Dutch Game Garden. Ik ga niet elk jaar, maar dit jaar, was me verzekerd, zou ‘de moeite waard zijn’.

Ik ken Indigo als verzameling arcadekabinetten in kleine ruimtes vol jonge mensen in t-shirtjes. Bij mijn eerste bezoek, destijds nog voor gamesite GamingOnly.nl, zaten ze in een zaaltje van poptempel Tivoli. De gamekabinetten opgetuigd en een beetje houtje-touwtje verspreid, veel pixels en weinig eten.

In sommige opzichten is er weinig veranderd. De gamekabinetten zijn er nog steeds, een beetje willekeurig opgesteld. Ook de t-shirtjes, en de pixel-art. Maar Indigo is groter, zit nu in meerdere grote zalen van het Van der Valk-hotel in Utrecht, en tja, ook niet slecht: het eten is gratis. Het prijskaartje is er ook naar, met meer dan honderd euro. Het voelt, kortom, als een raar tussenstadium, of een keerpunt, zoals Derk de Geus het zo optimistisch noemde toen ik hem sprak voor mijn reportage in NRC.

De omzetten zijn gestegen (van 300 miljoen naar 440 miljoen euro) - al is de vraag hoeveel komt door de impact van de coronacrisis - en de grotere bedrijven worden groter. Je kan dat samenvatten als volwassenwording: de Nederlandse game-industrie bestond lang vooral uit een hoop geëngageerde amateurs die kunst wilden maken, en hun bedrijven binnen twee jaar zagen versmelten. De hóóp is ook dat het volwassenwording is. Tegelijkertijd, de amateurs zitten er ook nog, op Indigo. In grote getalen.

Daarbij kampt de Nederlandse game-industrie met een probleem die geen enkele andere Nederlandse cultuursector heeft: game-ontwikkelaars zien zichzelf eerder als onderdeel van een wereldwijde gamecultuur dan van een Nederlandse industrie. Lang keken ze zelfs nauwelijks naar elkaar om. De uitgevers, de geldschieters, de gamers: ze zijn vrijwel allemaal in veel grotere hoeveelheden buiten onze landgrenzen te vinden.

Het is lastig om in zo’n klimaat solidariteit te vinden, viel me de afgelopen jaren vaak op. Gamebedrijven concentreren zich op hun eigen succes. Op de vraag “hoe gaat het met de Nederlandse game-industrie?” kunnen veel ontwikkelaars nog steeds niet echt een antwoord geven. Ze letten er niet op.

Maar laat ik het ook niet te pessimistisch maken. De stappen die ik op Indigo zag, tonen zeker dat er iets aan het verschuiven is. Dat overheden meer luisteren. Dat ambtenaren soms zelfs een goed geïnformeerde mening kunnen hebben over de game-industrie. Dat er gesnakt wordt naar meer professionaliteit, en dat lessen óver die professionaliteit steeds meer gedeeld worden.

Dus hé: wie weet wordt het nog wat, met die Nederlandse game-industrie. Ik blijf het in de gaten houden.

Ik ga met zomerstop voor deze nieuwsbrief. Toen ik deze begon, was het aardig rustig in mijn (werkend) leven. Inmiddels werk ik fulltime voor NRC en mag ik binnenkort eindelijk verhuizen. (En het is warm. Veel te warm. Wie kan denken in deze warmte?)

Dus: ik neem een maand of twee de tijd om alles op orde te brengen. Wie weet volgt er nog een noodnieuwsbrief bij groot nieuws, maar anders kan je me vanaf 27 augustus weer in je inbox verwachten. Geniet van de vakantie, iedereen!

• Ik schreef een verslag van gamecongres Indigo en de Captains of Industry-avond die er aan vooraf ging. De Nederlandse game-industrie staat op een keerpunt, denken ze op gamecongres Indigo

• En Bas Vroegop kreeg de kans om Naoki Yoshida te spreken, maker van de populaire massively multiplayer online-game Final Fantasy XIV en producent van de nieuwe hit Final Fantasy XVI. Wat hij te melden heeft (en wat Bas van de game vond) lees je hier.

• De soap rond de overname van Activision Blizzard door Microsoft blijft maar soap-y-er worden. Tijdens de rechtszaak die eind vorige week begon kwamen allerlei details naar voren, van Sony die wist dat Microsoft eigenlijk geen zin heeft om al z’n games Xbox-exclusief te maken tot Microsoft die Bethesda kocht omdat het bedrijf hoorde dat Starfield misschien alleen op PlayStation zou uitkomen. En de spelcomputeroorlog staat nu officieel genoteerd in Amerikaanse jurisprudentie. Ik stel me de kop voor van elke concullega op een Economieredactie die niks van games weet en hier iets van moet gaan bakken. (Wil je alle details, dan is Rebekah Valentine van IGN er voor je.)

• Het was wel de bedoeling dat er meer vrouwen presentaties zouden geven op Summer Game Fest, alleen de ene vrouw die was uitgenodigd zei ‘nee’. Tja. Niet echt een sterke verdediging van Keighley.

• E3 2024 en 2025 gaan toch gebeuren. Misschien? Niemand weet het, maar ze zijn nog niet geschrapt.

• Kindergame Roblox maakt het nu mogelijk om binnen de Roblox-omgeving spelletjes voor mensen van 17+ te maken. Weer iets waar ouders goed op moeten gaan letten.

• Nintendo had een Direct. Zelfs de echte Nintendo-fans leken niet écht gecharmeerd door het nieuws dat naar voren werd gebracht. Een remake van Super Mario RPG?

• Xbox doet nog niks met VR omdat er nog niet genoeg interesse lijkt te zijn in VR. Tja. Ik kan ze geen ongelijk geven.

• De platformgame Celeste werd in de jaren ná de release opeens een icoon voor transgender gamers. Hoe kwam dat zo? IGN zocht het uit.

• LHBTI-representatie is in games inmiddels steeds normaler - behalve in games uit Japan. Dat maakt deze scene uit Final Fantasy XVI wel heel bijzonder.

• De demo van musical-game Stray Gods was dit weekend te spelen. Ik krijg dit nummer en al zijn variaties niet uit mijn hoofd.

• Guerrilla heeft een gedenkteken voor stemacteur Lance Reddick toegevoegd aan Horizon Forbidden West. Reddick speelde anti-held (of anti-villain) Sylens, tot zijn plotselinge dood eerder dit jaar.

• Regisseur Takayuki Nakayama ging in gesprek met WIRED over de opvallend sterke toegankelijkheidsopties in Street Fighter 6. Zeker het lezen waard.