Een eindeloze stroom aan remakes en remasters, is dat erg? | 11/3

We hebben het er maar wat graag over dat games 'Gesamtkunst' - kunst bestaande uit verschillende ambachten - is, maar al die ambachtslieden krijgen nog lang niet altijd de eer die ze verdienen. Regelmatig komen er verhalen voorbij over gamebedrijven als Rockstar, waar werknemers die het bedrijf tussentijds verlieten van de creditrol worden gehaald.

Ongelofelijk lullig, zeker voor mensen die vaak jaren van hun leven in zo'n game hebben gestopt. Maar het is erger dan gemiste eer: om hogerop te komen in de game-industrie, moet je vaak kunnen bewijzen dat je al vaker hebt meegewerkt aan een grote game die daadwerkelijk is uitgekomen.

Een credit is daarbij een machtig wapen. Als je naam op de rol voor megahit Elden Ring verschijnt, heb je iets tastbaars om naar te wijzen wanneer jij - zoals veel gamemakers - na afronding van een game weer op straat staat.

Dat maakt het nóg vervelender als je erover denkt om bij een gamebedrijf te vertrekken omdat je met een burnout zit. Vermoedelijk werken gamemakers daarom vaak toch maar door wanneer ze onredelijke uren krijgen opgelegd: liever uitgeblust op straat met een credit dan weglopen voor je eigen gezondheid, en niet meer op dit niveau ergens aan de slag.

Het is natuurlijk ook gewoon respectloos. Binnen die context snap ik wel dat een schrijver van Horizon Forbidden West gefrustreerd reageerde toen veel namen níet bij de Nebula-nominatie voor het spel verschenen. Sta je wel op de creditrol, maar niet in het lijstje namen dat mogelijk een belangrijke prijs krijgt.

De Nebula Awards zijn prestigieuze prijzen in - om het maar oneerbiedig te omschrijven - het nerdsegment. Ze gaan naar de beste sciencefiction- en fantasyschrijvers van het moment. Fantastisch, dus, als een uit Nederland afkomstige game daarvoor genomineerd is. Nog beter als de mensen die het schrijfwerk geleverd hebben ook de eer krijgen voor hun werk.

Maar de Nebula Awards noemden alleen Ben McCaw en Anna Kitain. McCaw is de narrative director van de game, de man die de manier waarop het verhaal verteld wordt moet vormgeven; Kitain was hoofd van het schrijversteam. Ze werkten niet alleen: ook John Gonzalez, Ariadna Martinez, Nick van Someren Brand, Andrew Walsh, Adam Dolin, Anne Toole, NRC-alumnus Arjan Terpstra, Ben Schroder, Dee Warrick en Giles Armstrong leverden schrijf- en verhaalwerk voor het spel.

Gelukkig onderkenden Guerrilla en Sony de fout. Na protest van schrijver Giles Armstrong is de nominatie aangepast. Laten we hopen dat er in de toekomst wat zorgvuldiger wordt omgesprongen met de eer.

Wat moeten we toch met al die remakes? Voor mij als gamerecensent bij een krant die niet álles kan bespreken, blijft het een hoofdpijndossier. Het aantal remakes en remasters is de afgelopen jaren flink toegenomen, en dit jaar lijken we het voorlopige toppunt te hebben bereikt. De remake van Dead Space (2008) is nauwelijks van mijn bord af of de remake van Resident Evil 4 (2005) komt er alweer aan.

De remaster van Metroid Prime (2002) zou ik niet aan beginnen, besloot ik. Remasters zijn immers iets minder interessant: hier wordt de game niet in zijn volledigheid opnieuw opgebouwd en dus onderweg herzien, het gaat vooral om het verbeteren van de beelden en de gebruikerservaring. Maar Metroid Prime Remastered lijkt meer op een remake, hoorde ik later van andere recensenten. Tja.

Waar ligt de grens tussen remaster en remake eigenlijk? Ik dacht dat ik het wist. Voor Dead Space is het gemakkelijk: daar werden fikse ingrepen gedaan in het verhaal, en in de structuur van de missies. In feite werd de game (deels) gebouwd zoals ontwikkelaars dat zouden doen als ze het spel nú zouden maken. Prima de moeite waard om opnieuw te spelen en de vernieuwde ervaring te beschrijven, dus.

En het recenseren van de remaster van Dark Souls? Dat is overduidelijk onzin, in ieder geval voor de krant. Elke paar jaar geeft iemand zo'n game weer een flinke glow-up qua graphics, en we kunnen er weer mee aan de slag. (Overigens grepen we het wél aan voor een groot artikel over de impact van Dark Souls, maar ja: dat wilde ik al langer maken, en journalisten houden van haakjes.)

Maar wat doe je met een remaster van een gameklassieker die net iets meer doet, maar geen volle remake is? Toch maar meenemen? Of laten gaan onder de remasters-doen-we-niet regel, in de hoop dat boze gamers straks niet aan de deur staan omdat we die niet meenemen in ons overzicht? Ik weet het niet.

Wel blijf ik het fenomeen fascinerend vinden. Ik zie links en rechts al artikelen van mensen die voorzichtig conclusies verbinden aan de remake-trend: dat we nu in een tussenfase zitten, waar grote makers even niet weten wat voor games het gigantisch gegroeide gamepubliek moeten voorschotelen. Dus kiezen ze maar voor oud werk.

Het zou kunnen. Tegelijkertijd zie ik het ook vooral als een onhandige stap richting de verdere volwassenwording van het medium. Let op de jaartallen van veel van de games die de remake-treatment krijgen: 1997 (Final Fantasy VII, Age of Empires), 2005 (Resident Evil 4), 2009 (Demon's Souls). De jaren 10 was de tijd waarin games echt begonnen te laten zien hoe volwassen hun verhalen en ervaringen waren geworden, maar de roots voor die ontwikkelingen lagen in het werk van het decennium daarvoor.

Deze games leken al best wel op de moderne blockbuster. Ze zijn het product van gamemakers die na vele jaren ervaring eindelijk met vertrouwen konden zeggen dat ze wisten hoe een game in elkaar moest steken. De race naar steeds betere graphics werd minder belangrijk, de race om betere en meer innoverende gameplay te verzinnen was begonnen. Geef ze een nieuwe lik verf, en ze kunnen, zoals Dead Space, mee alsof ze gisteren gemaakt zijn.

Het voelt eigenlijk positief. Het koste Hollywood ook een paar decennia om de klassiekers die nu als de 'golden age of cinema' worden omarmd te kunnen maken. Die werden vervolgens continu verbeterd, ingescand, opnieuw in de bioscoop vertoond, omdat ze in de kern tijdloos waren. Misschien zijn games nu ook wel in dat stadium belandt: we hebben nu genoeg materie om onze eigen Citizen Kanes aan te wijzen. En zijn we daar, als een jong medium betaamd, misschien nét iets te gretig mee bezig.

• We gaan elke maand een overzicht publiceren van de games met de hoogste scores in NRC! Uitgezocht door mij, want de ene 4/5 is de andere niet. Het overzicht vind je vanaf nu hier.

• Over remakes gesproken: ik speelde die van Dead Space, een game die ik in oorspronkelijke vorm nooit uitspeelde, en was best onder de indruk.

• Ook het tweede deel van Octopath Traveler bleek verrassend goed - en ik hou niet eens van jRPGs.

• Mooi/slecht nieuws voor mij, de persoon die altijd hele weken kwijt is aan Bethesda's enorme open werelden: hun nieuwe scifi-game Starfield heeft eindelijk een release date. Starfield ligt op 6 september in de winkel.

• Lootboxes, de 'surprisedoosjes' die je voor echt geld kan kopen, zijn illegaal. Dat zegt de Oostenrijkse rechter in ieder geval. De lootboxes in Fifa zouden in strijd zijn met de lokale gokwetten. Ook in Nederland waren sommige types lootbox enige tijd illegaal, maar daar werd later door de rechter een streep door getrokken. In Oostenrijk kan Sony nog in beroep.

• In Japan wordt de PlayStation 5 voor het eerst méér verkocht dan de Nintendo Switch.

• Al jaren wachten gamers op de nieuwste DC Comics-game van Rocksteady, een studio die oa fantastische spellen als Arkham Asylum maakte. De eerste beelden van Suicide Squad: Kill The Justice League werden echter niet goed ontvangen door de fans, nu wordt de game opnieuw uitgesteld, schrijft Bloomberg. Vermoedelijk overigens alleen om de puntjes op de i te zetten.

• Epic Games maakt het gemakkelijker om games zelf uit te brengen op de Epic Games Store, via een nieuwe Developer Portal. De Epic Games Store werd enkele jaren terug gelanceerd als concurrent voor de belangrijkste game-webwinkel, Steam, maar wist de ijzeren greep van Steam tot nog toe niet te breken.

• Kan je Rovio Classics: Angry Birds niet meer in de Play Store vinden? Maker Rovio blijkt de game te hebben verwijderd omdat het spel een impact had op het zoekalgoritme, waardoor mensen minder vaak Angry Birds-games downloadden. Bizar.

• De nieuwste en laatste trailer voor de Super Mario Bros. film ziet er goed uit - al heeft die naar mijn smaak nog iets te veel flauwe grappen. Ook wel leuk: de cast zong de klassieke theme song acapella bij Jimmy Fallon.

• Een smartphonegamebedrijf schakelde Pedro Pascal (Joel in The Last of Us) in voor deze bizar serieuze reclame.

• De Nederlandse Marcel Vos bouwde de langste Rollercoaster Tycoon-achtbaan ooit. Volgens Kotaku duurt het 3 quinvigintmiljard jaar voordat je klaar bent met deze achtbaan.

Sommige kippen vinden regen bij het scharrelen minder erg dan anderen.